نیاز

صورتک غمگین حال، نقاب لبخند آینده ی دوری را زده بود که نمیدانست کجاست اما صدای جوان شکست نشانی از بلوغ میداد که آواز خوش پیروزی میخواند!

بذر های تجربه ثمر داده و شکوفه های نرم و خوشرنگ موفقیت سقف جهان را پوشانده!

نور همچون مشعل به قلب ها میتابد و در وسیع ترین اقیانوس انسانیت،عشق موج میزند.

نیاز...

خداوندا!تابش مهر تو به زندگی ام مثال جوشیدن آب از دل سنگ مرا نرم و آرام میسازد و محبت بی انتهایت در لحظات سر در گمی ام چون طلوع خورشید،شب های تنهایی ام را روشن می کند.پدر! تو که امروز را برای دوباره ب نیاز...ادامه مطلب

شوقم طراوت روییدن از ریشه بود 

گویا توان شکفتن  ازین بیکران خیالی است!

رویا برای نبودن نفس نداد 

شاید برای بودن و ماندنم تپیده است!

فردا اگر دوباره طلوعم دهد بهار

سرخی ز گونه ی طالعم رمیده است!

سبزینه های وجودم رخ مینهند

باری صدای خروشم به گوش دریا رسیده است!

فردا اگرچه زمان بی انتهاست

اما برای روشنی خاطر، خدایم چنین آفریده است!

نیاز...

گنجینه ی اسرار زمان به دست تجربه باز شد و کوهی از سقوط بیرون ریخت!دنیایی از یاس و اقیانوسی از شکست!در کنار آن همه سیاهی ذرات ریز قدرت دیده میشد که مثل الماس در دل زغال میدرخشید!تکه هایی از موفقیت و گو نیاز...ادامه مطلب

 معنی دیوانگی چنان بی رنگ نمود که چون آب غرقش شدم!دیوانه ی تو شدن چنان خوش طعم بود که دست و پا نزدم و آسوده آرمیدم!محض لطف خنده ات، چال شدم در میدان عاشقی و به احترام سایه ات خاک شدم در باغ زندگی تا د نیاز...ادامه مطلب

در دور دستی بعید که رسالت اندام ها به پایان میرسد من مانده ام و سرسرای وسیع و شلوغ پادشاهیه ذهن. شکوفه های بی خوابی درست از فصل بیکاری بر تن درخت حیاتم شکفتند و از آن زمان هر شب عطر شکوفه ها ذهنم را معطر میکرد تا اینکه امشب میوه اش رسید! یک بی خوابی ترد و رسیده و تازه!

طعمش نه خوش است و نه تلخ فقط از این میترسم که اعتیاد آور باشد و مجبور باشم شبی یک دانه بچینم!

 

نیاز...

یکم از خودم بگم که الان دیوانه ام انگار و تنم در پی عطر تن یار است و دلم در قفس سینه ی معشوق! حالا یکم از معشوق بگم که الاندر بر من نیست و من تشنه و جویای وصالم!من وصله به اویم که وجودم به وجودش گره خ نیاز...ادامه مطلب

پنجره ی خیالم را رو به آرامش حضورش گشودم و خود را غرق در نور نافذ نگاهش یافتم!
چنان سبُک و بی بار که گاهی در امواج صدایش چون پر،چرخ میخوردم و اوج میگرفتم!
تمام خواهش تنم، طراوت دستانش بود و تمام تمنای سکوتم،صدای گیرایش.
رسوخ خاکستریه جنون، سرخیه عشقم را نمایاند و طاق روحم دوباره ارغوانی تابید.

نیاز...

آن زمان که مجنون به گوشه ای خزیده بود و از هجر یار میگریست! با خود می اندیشید که ای کاش دیاری بود دور از این دنیا که میشد باری دیگر گذشته را گذراند!این بار کمتر حرف میزد و بیشتر میشنید این بار کمتر چی نیاز...ادامه مطلب